Sild er virðismikil fiskur. Við Føroyar hava vit føroyska heystgýtandi sild og norðhavssild.
Sild er langur og smidligur fiskur, hon er væl hægri enn breið. Hon hevur eina lítla gotfjøður, ið situr aftur móti klingruni, smáar búkfjaðrar, ið sita beint aftan fyri fremra enda á ryggfjøðurini. Hon hevur nógv sýldan stert. Roðslan er stór og situr leys. Hon hevur undirbit. Fæst við land og til havs.
Sild er átøk brislingi, men kennist frá honum, m.a. við tað at kjalarskrubbið hakar ikki í, tá strokið verður frameftir.
Sild verður upp í 47 cm til longdar, men er tó sjáldan yvir 40 cm. Elsta aldursgreinaða sild undir Føroyum var 17 ár.
Sild er í Atlantshavinum, úr Biskeiavíkini til Grønlands, norður móti Jan Mayen, Svalbarð og eystur móti Novaja Semlja, í Hvítahavinum og Karahavinum. Eisini er hon í Eystarasalti og Norðsjónum. Vestanfyri úr Grønlandi til South Carolina. Hon er eisini undir Íslandi, Føroyum og Noregi. Sild verður býtt í fleiri stovnar, alt eftir nær og hvar hon gýtir.
Sild er úr vatnskorpuni niður á 450 m. Er vanliga djúpari um dagin enn um náttina. Sild er uppsjóvarfiskur, men fæst tó ofta við botnin. Hon er vanliga djúpari um dagin enn um náttina.
Fleiri sildastovnar
Sild hevur nógv ymisk gýtingarøkir og gýtingartíðarskeið, og av tí sama verður sild flokkað í ymsar sildastovnar. Ofta sæst tó eisini nakað av blandi millum sildastovnar har liviøkini umskarast.
Størsti sildastovnurin er norðhavssild. Harafturat hava vit ein annan heystgýtandi sildastovn undir Føroyum, sum verður hildin at vera føroyskur serstovnur; ofta verður henda sildin nevnd fjarðasild, tí hon part av árinum fæst inni á føroysku firðunum.
Útbreiðsluøkini hjá nøkrum av sildastovnunum tætt við Føroyar eru vístir á myndini. Umframt føroyska heystgýtandi sild og norðhavssild, sæst stovnurin undir Íslandi (íslendsk summargýtandi sild), stovnurin í Norðsjónum og vestan fyri bretsku oyggjarnar (norðsjóvarsild) og stovnurin í Eystursjónum (baltisk sild).
Lívfrøði
Sild er uppsjóvarfiskur.
Stovnseyðkenni
Útvortis ber ikki til at skilja millum ymsu sildastovnarnar. Í ávísan mun kann skiljast millum sildastovnar við at hyggja at nytrunum av tí at vakstarmynstrið í nytrunum avspeglar nær á árinum sildin er gýtt. Við ílegukanningum ber til at síggja mun á ymsu sildastovnunum.
Ymsu sildastovnarnir hava hvør sítt vakstrarlag. T.d. gerst norðhavssildin nakað størri enn føroyska heystgýtandi sildin, sí mynd.
Gýting
Sild gýtir á 100‑250 m dýpi yvir sandutum botni. Tey gitnu rognkornini søkka og leggjast á botn og klekjast umleið tríggjar vikur seinni.
Hvør einstakur sildastovnur hevur sítt egna gýtingarøki og -tíðarskeið. T.d. gýtir norðhavssildin fram við norsku strondini í februar-mars, meðan føroysk heystgýtandi sild gýtir seint á sumri ella tíðliga á heysti á føroysku firðunum.
Yngul og ungfiskur
Stutt eftir klekingina flotna larvurnar upp í sjógvin og eru tá mest úr vatnskorpuni og niður á 50 m.
Sildayngul
Føði
Úti á opnum havi er høvuðsføðin hjá sild reyðæti (Calanus finmarchicus), men eisini aðrir kopepodar, krill og amfipodur kunnu vera týðandi partur av føðini. Tá sild er nær landi, er føðin heldur øðrvísi, enn tá hon er á opnum havi.
Ferðing
Sild verður sum oftast roknað sum ferðandi fiskaslag, og hjá summum av sildastovnunum, t.d. norðhavssild, er langt at ferðast millum gýtingarøki, føðiøki og vetrarøki.
Litur
Sild er myrkablá á bakinum og silvurlitt um síðurnar og undir búkinum.
Vís undanfarnu úrslit
